Rozdział 23.

- Chciałem się pożegnać, bo wyjeżdżam na tydzień - wszedł do kuchni i przestawił się Kasi i Danielowi

- A gdzie? - zapytał Jay

- Do Gloucester.

- A co tak nagle?

- Jakoś tak, skoro mamy teraz trochę luzu to postanowiłem skorzystać. Lecę się spakować - powiedział i śmignął na górę. Dobrze wiedziałam, że powodem jego wyjazdu jestem ja. A właściwie moja ciąża... 

- No to kolejnego mniej - zaśmiał się Siva i jedliśmy dalej rozmawiając i się śmiejąc. Już widać było, że moi przyjaciele zadomowili się i polubili moich współlokatorów. Cieszyłam się z tego.

- No to co? Chyba trzeba godnie powitać naszych gości - zatarł ręce Tom, po obiedzie

- Jak zwykle picie Ci w głowie, co? - zaśmiałam się

- No a nie? Każda okazja dobra - wyszczerzył się do mnie

- Jak chcecie, ale ja i Kasia nie pijemy - powiedziałam

- Kochanie, jak chcesz to pij, ja się przecież nie pogniewam - uśmiechnęła się do mnie

- No właśnie w tym problem, że nie mogę... - kąciki ust poszły lekko do góry

- Dlaczego?

- Ehm... jakby to powiedzieć, podzielam Twój stan.

- To znaczy? - zapytała a ja patrzyłam na nią wymownie z uśmiechem na ustach nic nie mówiąc

- JESTEŚ W CIĄŻY? - wykrzyczał Daniel, a ja pokiwałam głową na tak

- I nie raczyłaś mi powiedzieć?! - wyszczerzyła się Kasia i mnie przytuliła - Ale się cieszę! Pamiętasz jak byłyśmy młodsze i sobie obiecałyśmy, że będziemy w ciąży w tym samym czasie? -zaśmiała się

- Pamiętam, Kochana. Obietnica dotrzymana - puściłam jej oczko - Tylko szkoda, że nie do końca tak jakbym tego chciała... 

- Jak to?

- No nie chciałam być samotną matką...

- To z Marcinem jesteś w ciąży?

- No a z kim?

- Myślałam, że tu kogoś znalazłaś...

- No coś Ty, od razu byś o tym wiedziała

- To zaraz... Ty musisz być prawie w tym samym miesiącu co ja...

- O jeden mniej 

- Ale fajnie! - wyszczerzyła się i znów mnie przytuliła

- Też się cieszę, pokaże Wam później zdjęcia - puściłam im oczko - A teraz się trochę zabawimy! Tom, Jay, przygotujcie Wam coś do picia dobrego, a my puścimy muzykę - powiedziałam i poszliśmy do salonu. W przeciągu następnych minut wznoszony był już pierwszy kieliszek za Kasię i Daniela. Załapał się na niego też Nathan, którego Tom nie chciał wypuścić, dopóki nie wypije z nami chociaż jednej kolejki. Później pożegnał się ze wszystkimi i wyszedł. Patrzyłam jak wychodzi i czułam się coraz gorzej z każdym jego krokiem w kierunku drzwi.
- Hej, co tam? - zapytała mnie Iza siadając obok mnie
- A nic – wymusiłam uśmiech
- Co taki kiepski humor?
- No co Ty? Dlaczego kiepski?
- Przecież widzę, że jakaś smutna jesteś.
- Martwię się po prostu. Ale będzie dobrze
- No pewnie, że będzie – uśmiechnęła się i mnie przytuliła
- No to pijemy! - krzyknęłam i polałam wszystkim kolejkę, a mi i Kasi sok
- Za dzieci! - powiedział Jay
- Nie poznaję Cię, Loczek – zaśmiałam się
- Będę wujkiem, tak? Czas dorosnąć – po czym wlał sobie wódkę do gardła, a my się zaczęliśmy śmiać. Pogadaliśmy i się pośmialiśmy, a reszta w międzyczasie wypiła sporą ilość alkoholu.
- Kochana, zapomniałam Ci jeszcze powiedzieć o jednej rzeczy... - powiedziała do mnie Kasia
- No co tam? - uśmiechnęłam się do niej
- Wiesz, że ja dalej koleguję się z Dagmarą?
- Wiem... I domyślam się, że będzie na ślubie, nie musisz mnie w tym uświadamiać..
- Mam nadzieję, że jakoś to zniesiecie
- Też mam taką nadzieję... Chociaż nie wiem, czy ona w ogóle będzie chciała zamienić ze mną chociaż słowo po tym wszystkim...
- Myślę, że to dawne dzieje i że jakbyś do niej wyciągnęła rękę, to by jej nie odtrąciła
- Mówisz?
- No pewnie – uśmiechnęła się – Przecież wszystko da się naprawić

- Zobaczymy - również wysłałam do niej uśmiech. Dosiadł się do nas Daniel i przytulił swoją przyszłą żonę.
- No szwagier, widzę że w końcu odreagowałeś, co? - zaśmiałam się widząc go pijanego
- no co Ty gaaadasz...
- Dawno nie piłeś, co?
- No ostatni raz w zaręczyny, nie Misiu? - uśmiechnęła się Kasia i pogłaskała go po głowie
- Nooooo - wybełkotał
- Słońce! Chodź się ze mną przewietrzyć - wyszczerzył się do mnie Tom
- Przecież ja nie mogę palić
- No przecież nie każe Ci palić! Przewietrzyć się! A ja sobie zapalę - zaśmiał się
- No dobra - powiedziałam i wzięłam ze sobą kurtkę. Wyszliśmy na zewnątrz i Tom odpalił sobie papierosa.
- I jak Ci się podobają moi znajomi? - zapytałam
- Świetni, z Danielem się dobrze pije, podoba mi się - poruszał brwiami i się zaśmiał
- To super, cieszę się - uśmiechnęłam się i oparłam o budynek.
- Co taki kiepski humor masz?
- Eh.. wszystko się kumuluje w jeden wielki kanał...
- To znaczy?
- Po pierwsze, martwię się jak to będzie jak maleństwo się urodzi... No bo tez Wam na głowie nie będę mogła siedzieć, chyba wrócę do Polski...
- Co Ty gadasz za brednie? - spojrzał na mnie
- Tom, taka prawda. Wy macie prace, koncerty, wywiady... A ja będę miała dziecko, które w nocy będzie wstawało i płakało budząc Was wszystkich. Nie mogę Wam się zwalać z tym na głowę...
- To możesz już być pewna, że tego nie zrobisz, nie pozwolę Ci - zaciągnął się papierosem
- Dobra nie ważne, pożyjemy zobaczymy. Kolejna rzecz - Nathan... Chyba nie muszę Ci mówić, że wyjechał nie ot tak, tylko przeze mnie?
- Domyślam się... Ale też go musisz zrozumieć... Nagle dowiedział się, że jesteś w ciąży, spanikował
- Nie wiem, Tom. Chciałabym z nim pogadać i chociaż wszystko wytłumaczyc, ale on uciekł i nie mam jak...
- Zadzwoń do niego
- Tak, na pewno odbierze...
- Spróbuj, co Ci szkodzi?
- Niby nic, nie wiem, powoli zaczynam mieć tego wszystkiego dość...
- Nie możesz się załamywać, słyszysz? - spojrzał na mnie - Będzie dobrze. Pomożemy Ci
- Zobaczymy jak to wyjdzie... Jeszcze muszę naprawić coś, co nie wiem czy jest do nadrobienia...
- To znaczy?
- Pamiętasz jak Ci mówiłam o Marcinie pierwszy raz? Mówiłam Ci wtedy, że zrezygnowałam dla niego z przyjaciółki... A ona od początku widziała, że z nim jest coś nie tak, a ja zamiast jej posłuchać, to zakończyłam z nią znajomość, bo on tak chciał. Ot tak, urwałam 7 letnią przyjaźń... I ona będzie na weselu Kasi, więc pewnie i na panieńskim, który będę organizowała. Także muszę wyciągnąć do niej rękę i nawet bardzo bym tego chciała, bo mi jej brakuje, ale boje się jej reakcji... Boję się, że to nic nie da...
- Nadia, zbyt dużo się martwisz. Musisz zacząć podchodzić do życia z optymizmem... Myślę, że jak jej przestawisz sytuację ze swojej strony, to Cię zrozumie... Na pewno nie będzie to łatwe, ale da się zrobić
- Zobaczymy... Obiecaj mi, że nigdy nie pozwolisz mi zrezygnować z przyjaciół dla faceta. A jak będę chciała to walnij mnie w łeb żebym zrozumiała, co robię...
- Haha nie ma problemu, Słońce. - zaśmiał się i otoczył ramieniem - Chodź do środka, bo mi zamarzniesz. I pamiętaj OPTYMIZM! - powiedział akcentując ostatnie słowo
- Dobra, dobra - zaśmiałam się i weszłam do środka, a zaraz za mną Tom.
- Ooo moja szwagierka! - krzyknął Daniel i się na mnie rzucił
- Ehe, widzę, że Panu alkoholu to już wystarczy - zaśmiałam się, poklepałam go po plecach i usiadłam napić się soku. Tom ma rację. Muszę mieć więcej optymizmu, w sumie czego ja się boję? Człowiek wszystkiego uczy się krok po kroku, popełnia błędy, a później je naprawia. Nie ma się czego bać i iść przez życie z wysoko uniesioną głową pomimo wszystko. I tak będę odtąd robiła. Uśmiechnęłam się sama do siebie i włączyłam się do rozmowy toczonej przez moją małą prywatną rodzinkę.

Dwa dni później zaczęliśmy się niepokoić, bo Nathan nie odbierał od nas telefonów.
- Może ma ktoś numer do Karen albo Jess? - zapytałam - Skoro jest u nich, to można zapytać czemu się z nami nie kontaktuje
- No tak, ale czy ktoś ma do nich numer? - spytał Jay, ale nikt nie odpowiedział, czyli nikt nie ma.
- Zadzwonię i zapytam Max'a - powiedziałam i poszłam po telefon. 5 minut później byłam znów w salonie i po rozmowie z Georgem dalej nie mialam numeru do rodziny Natha.
- Ale zaraz, przecież Jess ma twittera! - powiedział Tom i wyjął telefon z kieszeni
- No właśnie, zapytaj co się dzieje z Młodym - Jay
- Napisałem, czy wie co się dzieje z Nath'em. Czekamy aż odpisze - odezwał się Parker i oczekiwał na odpowiedź. Chwilę później już czytał wiadomość "Hej Tom! Z tego, co wiem to dzwonił wczoraj do mamy i mówił, że wszystko u niego w porządku ;)"
- Jak to? To on nie jest w Gloucester? - Siva
- Nie mam pojęcia... Zapytam... - znów wystukiwał wiadomość
- Odpisała "No przecież wyjechał na tydzień na Karaiby, Wariacie ;)"
- Aha... no to całkiem spoko... - skomentował Jay.







Hej Miski :***
Szalooona :* Chcialam dodac wczoraj specjalnie dla Ciebie, ale jednak nie dałam rady :(( 
Mam nadzieje, ze nadrobisz jak wrocisz :)) 
Indico, Twoj komentarz mnie rozwalil totalnie xdd Jestes boska :D
Alicee <3 dziekuje Ci, ze jestes <3 i że jestes moim prywatnym doradca :D :***

To na tyle dzisiaj :) nie wiem, kiedy nastepny, ale w sobote organizuje wieczor panienski i mam w zwiazku z tym troche obowiazkow... Ale mam nadzieje, ze mimo wszystko w weekend uda mi sie cos naskrobac :) takze zyczcie mi udanej zabawy i do nastepnego Skarby :**** 

Ściskam! ;**